Emmanuel Gerard (1952) is historicus en emeritus gewoon hoogleraar aan de KU Leuven. Hij was decaan van de Faculteit Sociale Wetenschappen, voorzitter van KADOC Documentatie- en Onderzoekscentrum voor Religie, Cultuur en Samenleving, directeur van HIVA Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving en ondervoorzitter van CegeSoma Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij. Hij publiceerde over het interbellum, confessionele partijen en organisaties, verzuiling, parlementaire geschiedenis, de monarchie, Koude Oorlog en dekolonisatie. Hij was expert in de parlementaire onderzoekscommissie naar de moord op de Congolese premier Patrice Lumumba, en leidde in opdracht van CegeSoma en in uitvoering van een senaatsresolutie een onderzoek naar de moord op de communistische leider Julien Lahaut. Hij is curator van het Bezoekerscentrum van het Vlaams Parlement.

Kevin Absillis (1980) is als hoogleraar Nederlandstalige letterkunde en literatuurwetenschap verbonden aan de Universiteit Antwerpen.  Zijn onderzoek spitst zich toe op de geschiedenis van het Vlaamse boekenvak en de wisselwerking tussen Vlaamse literatuur en culturele stereotypering. Hij publiceerde onder meer Vechten tegen de bierkaai. Over het uitgevershuis van Angèle Manteau (2010), tekstedities van Felix Timmermans' Pallieter (2016), Hugo Claus' De verwondering (2018) en Het slechte geweten van Vlaanderen. Nationalisme, racisme en kolonialisme in de tijd van Hendrik Conscience (2022).

Tinneke Beeckman (1976) promoveerde in de moraalwetenschappen aan de VUB en volgde een aanvullende masteropleiding filosofie aan de ULB. Tussen 2003 en 2012 was ze als postdoctoraal onderzoeker (FWO) aan de VUB verbonden en was ze er wetenschappelijk coördinator van het centrum voor de studie van de verlichting en het hedendaagse humanisme. Sinds 2012 is ze schrijfster en columniste. In hetzelfde jaar publiceerde ze Door Spinoza’s Lens (Pelckmans), in 2015 volgde Macht en Onmacht. Een verkenning van de hedendaagse aanslag op de Verlichting (De Bezige Bij) en in 2020 Machiavelli’s Lef. Levensfilosofie voor de vrije mens (Boom). Ze is columnist voor De Standaard en schrijft geregeld voor andere media, waaronder Knack.

Wim De Clercq (1973) is als hoogleraar Archeologie van de historische perioden (Romeins t.e.m. vroegmodern) in Noordwest-Europa verbonden aan de Universiteit Gent. Hij onderzoekt het verleden vooral door de interdisciplinaire studie van landschappen en van materiële cultuur. Daarbij beschouwt hij de eigen regio als een laboratorium op het kruispunt van landschappen, riviersystemen en menselijke stromingen. Zijn proefschrift handelde over de transformatieprocessen in de inheemse gemeenschappen in het noorden van het Romeinse Rijk bij hun integratie in het Imperium (2009). Met zijn team bestudeert hij de ontwikkeling van de landelijke bewoning, steden en elites in het graafschap Vlaanderen, en verricht hij in een interdisciplinair verband onderzoek naar de middeleeuwse voorhavens van Brugge. Hij spant zich in voor de decretale bescherming van onroerend erfgoed als archeologische monumenten. Hij was curator van de immersieve expo over de verdwenen Zwinhavens (2021).

Jan Dumolyn (1974) is als hoofddocent middeleeuwse geschiedenis verbonden aan de Vakgroep Geschiedenis en het Henri Pirenne Instituut voor Middeleeuwse Studies van de Universiteit Gent. Hij publiceert over de sociale, politieke en culturele geschiedenis van de laatmiddeleeuwse Zuidelijke Nederlanden, met als specialismen de stadsgeschiedenis en de geschiedenis van de werkende klassen en hun collectieve acties. Vanuit een interdisciplinaire benadering werkt hij in het Henri Pirenne Instituut intensief samen met archeologen, literatuurhistorici, taalkundigen en kunsthistorici. In 2020 was hij een van de gastcuratoren van de tentoonstelling Van Eyck. Een optische revolutie in het MSK-Gent.

Hind Fraihi (1976) is journaliste en columniste. Ze verwierf bekendheid door haar boek Undercover in Klein-Marokko, waarin ze in 2005 al de opkomst van de jihad in Molenbeek vastlegde. Dit gaf het startschot voor verdere journalistieke undercoveroperaties. Ze deed voor de BBC een langdurig onderzoek naar de terreuraanslagen in Barcelona en onderzocht voor het Amerikaanse televisiekanaal Fusion de aanwezigheid van rechts en islamitisch extremisme in Europa. Dit resulteerde in de documentaire Radicals Rising. Fraihi nam ook deel aan een onderzoek ondersteund door de NAVO over vrouwen en jihadisme. Haar publicatie daarover verscheen bij Cambridge University Press. In 2017 was ze de eerste schrijver in residentie voor kunstinstelling Vooruit in Gent. Hieruit vloeide het essay Verbinding in verwarring voort. Afgelopen academiejaar was ze titularis van de leerstoel Willy Calewaert aan de VUB. In 2021 schreef ze met Bas Bogaerts Achter het schild van extreemrechts (Pelckmans). Ze is lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren (KANTL).

Katlijne Van der Stighelen (1959) is als gewoon hoogleraar verbonden aan de Onderzoeksgroep Kunst van de vroegmoderne tijd van de KU Leuven. Ze publiceert boeken en artikelen over de Antwerpse barokschilderkunst, over het portretgenre, over het fenomeen van het vrouwelijke dilettantisme en over historische en hedendaagse vrouwelijke kunstenaars. In 2002 bekleedde ze de Rubens Chair aan de University of California, Berkeley. Ze schrijft voor een academisch maar even graag voor een breed publiek. Ze werkte mee aan tal van tentoonstellingen in binnen- en buitenland en was curator van een eerste tentoonstelling over de in Brussel actieve kunstenares Michaelina Wautier (1614-1689) die in de zomer van 2018 in het MAS in Antwerpen werd gehouden. Ze is lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten.

Cathérine Verleysen (1972) is Hoofd Collectie en Onderzoek van het Museum voor Schone Kunsten Gent (MSK), waaraan ze sinds 2002 verbonden is. Haar proefschrift handelde over Maurice Denis et la lutte pour un renouveau de l’art religieux en Belgique, 1890–1930 (Université de Paris IV–Sorbonne, 2001). Als curator stelde ze verschillende tentoonstellingen samen waaronder de retrospectieve Gustave Van de Woestyne (MSK, 2010), De wereld van George Minne en Maurice Maeterlinck (MSK, 2011–2012), Nervia–Sint-Martens-Latem. Koppelteken (Museum van Elsene, 2014–2015) en Verhaeren verbeeld. De schrijver-criticus en de kunst van zijn tijd, 1881–1916 (MSK, 2016–2017). Ze is auteur van verschillende essays en publicaties over de Belgische en Vlaamse moderne kunst, de artistieke relaties tussen Frankrijk en België tussen 1880 en het Interbellum, de verwantschap tussen literatuur en beeldende kunst en de moderne religieuze kunst.

Frank Willaert (1952) is emeritus gewoon hoogleraar aan de Universiteit Antwerpen en ondervoorzitter van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren (KANTL). Hij is gespecialiseerd in de Nederlandse letterkunde van de middeleeuwen en publiceert vooral over mystiek en lyriek. Met de Nederlandse schrijfster Imme Dros gaf hij de Visioenen van Hadewijch (Prometheus, 1996) uit, met zijn Antwerpse collega Veerle Fraeters en de Nederlandse musicoloog Louis Peter Grijp de Liederen (Historische Uitgeverij, 2009) van dezelfde schrijfster, een editie die in 2012 met de Kruyskamp-prijs werd bekroond. In 2021 publiceerde hij een uitvoerige studie over Het Nederlandse liefdeslied in de middeleeuwen (Prometheus). Hij was lid van de KANTL-commissie die in 2015 en 2020 een canon van de Nederlandse literatuur samenstelde.

Wim Heylen (1984) studeerde in 2006 af als licentiaat in de geschiedenis aan de KU Leuven en verwierf een jaar later het diploma van geaggregeerde voor het secundair onderwijs. Hij is sinds 2007 leraar geschiedenis aan het Paridaensinstituut te Leuven. In 2008 publiceerde hij met Steven Van Hecke: Regeringen die niet regeren. Het malgoverno van de Belgische politiek (LannooCampus).

Aline Sax (1984) promoveerde in 2012 tot doctor in de geschiedenis aan de Universiteit Antwerpen. Haar proefschrift, Voor Vlaanderen, Volk en Führer, de motivatie en het wereldbeeld van Vlaamse collaborateurs tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ook als publieksboek gepubliceerd (Manteau, 2012). Ze was een tijdlang verbonden aan het Instituut voor Publieksgeschiedenis (UGent) en doceert momenteel Erfgoed en Publieksgeschiedenis aan de Universiteit Antwerpen. Sinds 2009 is ze onderzoekscoördinator van Geheugen Collectief, het eerste historisch projectbureau in Vlaanderen. Daarnaast combineert ze het verleden en haar expertise in storytelling ook als auteur van (internationaal) bekroonde kinder- en jeugdromans.

Samen met haar collega-publiekshistorici van Geheugen Collectief neemt zij de publiekhistorische uitwerking van de canon voor haar rekening.